یووال نوح هراری مدرک دکتری خود را از دانشگاه آکسفورد ستاندن کرده و لله تاریخ دانشگاه عبری بیت المقدس است. در سال های اخیر، وی با نوشتن کتاب های «آدم خردمند: تاریخ مختصر سنخ بشر» (۲۰۱۴) و «انسان خداگونه: کتاب مختصر آینده» (۲۰۱۶) و «بیست و یک فراگیری برای صد بیست و یکم» (۲۰۱۸) به معروفیتی جهانی رسا است. افزون براین، سخنرانی های متعددی در دانشگاه های مطرح جهان کرده است و افراد مشهوری نظیر بیل گیتس کتاب های او را پند کرده اند. لحن روایی آثار هراری عاملی بنیادی تو موفقیت آثارش است. کتاب های وی با بوسیله نقدکردن عقایدی که برای بسیاری قطعی خواه نسبتا قطعی است، تلنگری بوسیله باورهای انسان می زند و شوکی پرقدرت بخاطر ایجاد «انقلاب شناختی» ملتفت می کند. به عقیده او، مردم آینده ناگزیر است خود را بازتعریف درنگ تا بتواند به شکل طبیعی بوسیله حیات ادامه دهد.
همه گیری ویروس کرونا جهان را با عصبی مربوط به اعصاب بزرگ روبه رو کرده است. تعطیلی گسترده ی مشاغل و دانشگاه ها یکی از پیامدهای کوچک این غوغا است. همچنین، این بحران بوسیله شایعه تأثیری فلسفی و قضیه پهلو اسلوب ی مردم خواهد گذاشت و جهان را بوسیله دو بازه ی پیش و پس از خود تقسیم خواهد کرد. درگیرشدن جهان با کووید ۱۹ با خود مسائلی به همراه داشته است که این متفکر ۴۴ ساله داخل مقاله ای که برای فایننشال تایمز نوشته، بوسیله کمی از آن ها رمز کرده است. اکنون به سراغ مقاله ی او می رویم.
بشر اکنون با بحرانی جهانی مواجه شده است و شاید موکد ترین بحران طایفه ما! تصمیماتی که مردم و دولت ها در هفته های آینده می گیرند، احتمالا قالب کلی جهان را برای سال های آینده شکل خواهد عدالت. این تصمیمات نه تنها سیستم بهداشت و درمان، بلکه اقتصاد و سیاست و اتیکت ما را همچنین شکل خواهد رحم.
باید سریع و قاطع انجام کنیم و پیامدهای بلندمدت اعمالمان را در نظر بگیریم. هنگامی که داخل حال برگزینی میان گزینه های موجود هستیم، باید بوسیله چیزی فراتر از پیروزی بر ترساندن فعلی بیندیشیم و به این استفسار رادیکال پاسخ دهیم: پس از گذر از طوفان، در چگونه جهانی خواهیم زیست؟ بله، این تندباد خواهد گذشت و بشر نجات خواهد یافت و بیشتر ما حی خواهیم ماند؛ اما از آن به بعد، درون جهانی متفاوت بی حرکت خواهیم بود.
بسیاری از اقدامات اضطراری کوتاه مدت به جز ء ثابتی از زندگی تبدیل خواهد شد و این ماهیت شرایط اضطراری است. این وضعیت به فرایندهای تاریخی شتابی دوچندان می دهد و تصمیماتی که داخل حالت معمولی به سال ها چاره و بررسی نیاز دارد، تنها در اعتبار چند زمانه پذیرفته و اجرایی می شود. تکنولوژی های نابالغ و تا اینکه خطرناک در عرصه ی عمل بوسیله حکم گرفته می شود؛ چراکه خطر هیچ طرز کار نکردن بیشتر است. در نمونه وسیع تر، کشورهای دنیا به موش آزمایشگاهی آزمایش های مدنی تغییر می شوند.تصمیماتی که داخل حالت عادی بوسیله سال ها مشورت و بررسی احتیاج دارد، عزب درون جاه چند روزگار پذیرفته و اجرایی می شود
چه اتفاقی می افتد هنگامی که همه داخل خانه کار کنند و ارتباطات تنها از راه دور است؟ چه اتفاقی می افتد وقتی تمامی مدارس و دانشگاه ها رمزی برگزار شوند؟ داخل وضعیت عادی، قضا و قدر ها و کسب و کارها و نظم آموزشی به هیچگاه اسکناس با اجرای طرح های آزمایشی این چنینی موافقت نخواهند کرد؛ اما شرایط کنونی عادی حلق.
درون وضعیتی عصبی مربوط به اعصاب فعلی، با دو تصمیم رادیکال رو به رو هستیم که هرکدام در جایگاهش اهمیت ویژه ای دارد: تفویض میان نظارت مطلقه (Totalitarian Surveillance) و توانمندسازی شهروندی (Citizen Empowerment)؛ ۲. گزینش میان انزوای ملی (Nationalist Isolation) و انسجام جهانی (Global Solidarity). بازرسی زیرپوستی
به منظور جلوگیری از همگی گیری بیماری، طولانی مردم باید از دستورالعملی واحد انقیاد کنند. دو نحو اساسی بخاطر فرود امدن به این هدف بود دارد. اولیه تصمیم این است که دولت مردم را زیرنظر بگیرد و هر فرد متخلف را جریمه کند. امروزه برای اولین وهله در تاریخچه بشر، تکنولوژی امکان بازرسی دائمی به خشکی امدن تمامی مردم را مهیا آورده است. بوسیله ۵۰ سال قبل بازمی گردیم، جایی که کا.گ .ب (درخت سرو اطلاعاتی و امنیتی موافقت جماهیر شوروی قبلی) نمی توانست ۲۴۰ میلیون شهروند پیوستگی جماهیر شوروی را ۲۴ ساعته تعقیب درنگ و داخل نسب حال، امیدوار باشد که تمامی مفروضات جمع آوری شده را به طورکارآمد پردازش کند. سرویس اطلاعاتی شوروی بوسیله مأموران و تحلیلگران انسانی خود وابسته بود و امکان قراردادن یک مأمور برای هر شهروند را نداشت. بااین حال درحال حاضر، دولت ها می توانند به جای کاربرد از جاسوسان و منابع انسانی، با اتکا بر گیرنده ها و الگوریتم های قدرتمند مفروضات مدنظر خویشتن را بهتر و دقیق تر ستاندن کند.
در مبارزه علیه همه گیرشدن ویروس کرونا، بسیاری از دولت ها ابزارهای نظارتی جدیدی مستقر کرده اند که عمده ترین مقیاس ی آن چین است. فرماندهی حاکم بر چین با نظارت دقیق گوشی های هوشمند آدم و روزی گیری از صدها میلیون دوربین امتیاز چهره و ملزم کردن مردم بوسیله وارسی و گزارش دمای بدن و وضعیت پزشکی شان، علاوه کنار اینکه ناقلان مشکوک به ویروس کرونا را بوسیله سرعت خبر می کند، کاملا به رفت و آمد و تماس های انسان دسترسی دارد و به راحتی می تواند آن ها را ردیابی بطی ء. طیف وسیعی از اپلیکیشن های موبایل بوسیله طرز ای طراحی شده اند تا شهروندان را هنگام نزدیک شدن به بیماران مبتلا آگاه سازند. این نوع تکنولوژی، تنها به شرق آسیا محدود نیست. ابتدا وزیر رژیم صهیونیستی، بنیامین نتانیاهو، اخیرا بوسیله آژانس امان ملی این ناحیه اجازه داده است تکنولوژی نظارتی را که در حالت عادی بخاطر مبارزه با تروریست ها تو دیدن گرفته شده بود، بوسیله منظور ردیابی بیماران مشغول به ویروس کرونا استفاده شود. هنگامی که کمیته های فرعی مجلس با ارجاع این اختیارات ضدیت کردند، نتانیاهو از «اختیارات قانونی داخل مواقع اضطراری» برای رسیدن به این هدف استفاده کرد.مقاله های مرتبط:ناظر کبیر مراقبمان است؛ چگونه فناوری های نظارتی بخاطر مبارزه با کووید ۱۹ بوسیله فرمان می روند؟جهان پس از کرونا؛ دنیاگیری کووید ۱۹ چگونه به عاقبت خواهد رسید؟
ممکن است بگویید تمامی این ها موضوع جدیدی زدودن و تو سال های اخیر، غم دولت ها و تیمار همکاری ها از تکنولوژی های بسیار پیچیده تری برای ردیابی و نظارت و دست کاری افکار عمومی استفاده می کنند. با این حال، چنانچه وارد نباشیم، این همه گیری مقدور است به نقطه ی عطفی داخل تاریخ نظارت تبدیل شود؛ چراکه به بهانه ی کنترل شیوع ویروس، بوسیله کارگیری ابزارهای نظارت جمعی در کشورهایی عادی سازی می شود که تا امروز استفاده از آن را نمی پذیرفتند ؛ ولی اتفاق مهم خیس آن است گذاری دراماتیک از «نظارت روپوستی» به سوی «بازرسی زیرپوستی» را شاهد هستیم. عزم سخن سنج این است که پیش از این سرویس های امنیتی پهلو رفتار و کارهای ما نظارت می کردند؛ ولی از این پس، به اطلاعات بدنی و سلامتی ما همچنین کاملا دسترسی دارند.
تا امروز، هنگامی که انگشتتان صفحه ی گوشی هوشمند را لمس می کرد تا روی لینکی کلیک کند، بخت می صدای زیر مردانه بداند انگشت شما دقیقا روی چه چیزی کلیک کرده است؛ اما با مسری ویروس کرونا، خواسته ی نصیب و قسمت تحول کرده است و اکنون به دنبال دانستن دمای انگشت و فشارخون شما هستند.وضعیت اضطراری اجباری
هنگامی که با موضوع نظارت برخورد می کنیم، یکی از مشکلاتمان این است که هیچگاه یک از ما دقیقا نمی دانیم چگونه بازرسی می شویم و درون سال های آینده، ممکن است چه آورده ای برایمان داشته باشد. تکنولوژی های نظارتی با سرعتی باورنکردنی در حال ترقی هستند و آنچه تا ۱۰ سال قبل پدیده ای علمی تخیلی به دیدن می رسید، امروزه خبری تاریخچه استفاده گذشته است. بوسیله نشانی آزمایشی فکری، دولتی را تصور کنید که از تمامی شهروندان خواسته است برای آگاهی از دمای بدن و ضربات قلب ۲۴ ساعته بازوبند بیومتریک بوسیله بازو ببندند. نتایج به دست آمده را الگوریتم های دولتی جمع آوری و تحلیل می کند و از بیمارشدن شما پیش از خودتان آگاه می شود. همچنین، این الگوریتم ها خواهند دانست کجا بوده و با چه کسانی ملاقات کرده اید. بدین ترتیب، زنجیره های پاشیدن به طورمؤثری کوتاه می شود و از میان می رود. چنین نظامی می تواند تنها تو چند روز به شکلی باورنکردنی از همگی گیری ویروس جلوگیری بطی ء. همه چیز عالی بوسیله نظر می رسد، این طور نیست؟
این حادثه قطعا وجه ی منفی نیز دارد که یکی از آن ها این است به جهیز نظارتی وحشتناک مشروعیت می بخشد. بوسیله طورمثال، چنانچه بدانید اخبار را با کلیک کردن به خشکی امدن لینک فاکس نیوز دنبال می کنم و پهلو لینک CNN کلیک نمی کنم، این می تواند درباره ی تفکرات سیاستی یا تا اینکه شخصیتی ام به شما اطلاعاتی بدهد؛ اما اگر بتوانید پهلو تغییرات دمای بدن و فشارخون و جست قلبم طی تماشای کلیپ ویدئویی بازرسی کنید، آن گاه می توانید بفهمید چه چیزی من را می خنداند یا به گریه ام می اندازد یا به شدت عصبانی ام می درنگ.
خشم، لذت، بی حوصلگی و عشق همگی پدیده هایی زیستی هستند؛ دقیقا شبیه تب و سرفه. همان فن شناسی ای که سرفه را امتیاز می دهد، خنده را نیز می تواند تشخیص دهد. اگر شرکت ها و اقبال ها در مقیاس کلان جمع آوری وسیع داده ها زیستی ما را شروع کنند، می توانند ما را زیاد بهتر از خودمان بشناسند و از این پس، می توانند احساساتمان را پیش بینی و تا اینکه مشت کاری کنند و هرچه می خواهند، به ما بفروشند، چه بوسیله صورت محصول، چه به صورت سیاست مدار.اگر دولت ها به داده ها زیستی ما دسترسی داشته باشند، هرچه بخواهند، می توانند به ما بفروشند
نظارت بیومتریک به حدی نکته سنج و فراخ است که می تواند تکنیک های تاثیر داده ی همکاری کمبریج آنالیتیکا را به چیزی ظهر مانده و ناکارآمد دگرگونی کند. زور شمالی را در سال ۲۰۳۰ تصور کنید؛ جایی که در آن تمامی شهروندان مجبور هستند ۲۴ ساعته دستبندهای بیومتریک بوسیله مشت داشته باشند. اگر در حال گوش اعطا کردن به خطبه «پیشوای جوان» باشید و دستبندتان علائم خشم را تو شما گزارش کند، کارتان تمام است.
البته با این استدلال می توانید خود را اقناع کنید که نظارت بیومتریک روشی موقتی است و تنها هنگام وضعیت اضطراری استفاده می گشود و به محض اختتام یافتن وضعیت اضطراری، این اسلوب نیز پهلو گذاشته خواهد شد. بااین حال، اقدامات موقتی خصلت ناپسندی با خود به همراه دارند و آن این است که وضعیت های اضطراری را تداوم می بخشند؛ به اختصاص آنکه وضعیت های اضطراری متاخر متصل در کمین هستند. به نعوظ مثال، رژیم صهیونیستی هنگام جنگ های استقلال ۱۹۴۸ وضعیت اضطراری اعلام کرد که نظارت به خشکی امدن گستره ای از کارها نظیر تفتیش مطبوعات و مصادره ی زمین تا ساختن مقررات ویژه برای تهیه ی پودینگ را دربرگیرنده می شد. جنگ رهایی مدت ها است با پیروزی بوسیله اتمام رسیده؛ ولی رژیم صهیونیستی هرگز پایان وضعیت اضطراری را اعلام نکرده است و تو لغو بسیاری از اقدامات موقتی اجراشده در سال ۱۹۴۸ ناکام باقی مانده است. البته خوشبختانه قاعده شرایط اضطراری در سال ۲۰۱۱ الغا شد.
حتی هنگامی که نرخ شیوع ویروس کرونا به صفر کاهش جلوه گر کند، بعضی از دولت های «تشنه ی اطلاعات» این ادعا را مطرح خواهند کرد همچنان نیاز است سیستم نظارت بیومتریک کنار جای خویشتن باقی بماند. دلایل آن ها برای این ادعا می تواند وحشت از شیوع موج دوم ویروس کرونا، توسعه ی رویه ی جدیدی از ابولا تو آفریقای مرکزی و... باشد. می توانید خودتان حدس بزنید چه بهانه هایی ممکن است بهانه بخت بخاطر دنباله ی نظارت زیر پوستی باشد.
در سال های اخیر، مبارزه ی عظیمی به خشکی امدن سر حریم شخصی در حال شکل گیری بوده است. بحران ویروس کرونا می تواند لبه ی تیز این شمشیر اغتشاش باشد؛ چراکه غالب مردم در تفویض میان حریم شخصی و سلامت، گزینه ی سلامت را برگزینی می کنند. پاسبان صابون
اینکه از مردم بخواهید میان حریم شخصی و مصونیت یکی را انتخاب کنند، ذات ی اصلی دشوار است؛ چراکه انتخابی قلابی است. می توانیم و باید از حریم شخصی و تو عین حال سلامت روزی ببریم و نگاهداری از سلامتمان را تفویض و مسری ویروس کرونا را متوقف کنیم و این کار باید با توانمندسازی شهروندان اجرا شود، نه ایجاد حکومت نظارت مطلقه.
درون هفته های اخیر، کره جنوبی و تایوان و سنگاپور تلاش های موفقی برای محدودکردن شیوع کرونا کرده اند. این کشورها در عین حال که از چندی اپلیکیشن ردیابی بهره می برند، اعتماد ی پا بر جا خود را به خشکی امدن ایفا آزمایش عریض و گزارش دهی صادقانه و تمایل بوسیله باهم اتحاد کردن دوطرفه با آدم راحتی داده اند. مقاله ی مرتبط:بحران کرونا درون الزام جنوبی؛ دولت چگونه شیوع کووید ۱۹ را مدیریت کرد؟
نظارت متمرکز و جریمه های سنگین نباید تنها در وادارکردن آدم به پذیرش دستورالعمل های مفید باشد. هنگامی که واقعیت های علمی به مردم اطلاع داده شود و جامعه بوسیله حقایق ارائه شده ی مقام های دولتی اعتماد کنند، شهروندان بدون حاجت بوسیله داشتن ناظر دائمی بر اعمال، کار درست را انجام می دهند. انباشتگی خودمحرک و آگاه غالبا متجاوز قدرتمندتر و مؤثرتر از جمعیت ناآگاهی ادا خواهد کرد که مدام زیرنظر باشد. بوسیله طورمثال، تخیل کنید در حال شستن دست هایتان با صابون هستید. این یکی از پیشرفت های مهم در تاریخ بهداشت بشری بوده است؛ به وضع ای که سالانه جان میلیون ها انسان را خلاصی می دهد. درحالی که شستن دست بخاطر ما امری بدیهی است، عزب دو قرن پیش (صد نوزدهم)، دانشمندان جلال شستن دست ها با صابون را کشف کردند. پیش از آن، حتی پزشکان و پرستاران تو فاصله ی میان دو ارتکاب جراحی دست هایشان را نمی شستند! بااین همه، امروزه میلیاردها انسان روزانه دست های خود را می شویند، خیر به این دلیل که کسی از پلیس صابون قلق دارند: بلکه از حقایق علمی آگاهی دارند. من دست هایم را با صابون می شویم؛ چرا که از حیات ویروس ها و باکتری ها آگاهی دارم و می دانم این موجودات ریز بیماری زا هستند و شستن دست با صابون، آن ها را از بین می سرما.
برای الحاق به چنین سطحی از موافقت و همکاری، به اعتماد احتیاج دارید. انسان نیاز دارند به علم و مقام های دولتی و رسانه ها متکی کنند. داخل سالیان اخیر، سیاست مداران غیرمسئول تعمدا کنار گوهر ی تکیه بوسیله علم و مقام های دولتی و رسانه ها ضربات سهمگینی هوشیار کرده اند. اکنون، همین سیاست مداران غیرمسئول مقدور است مدعی شوند نمی توان به انسان برای عمل کار جماز تکیه کرد و به تدریج در جاده ی استبداد دامنه بردارند.
بدیهی است اعتمادی که سال های متوالی لطمه دار شده است، یک شبه بازسازی نمی شود؛ اما اکنون در موقعیت عادی نیستیم. در دم ی بحران، عقاید به سرعت دگرگونی می کند. ممکن است سال ها با خواهری کردن و برادرتان دستخوش مباحثه و جدل باشید؛ ولی هنگامی که وضعیتی اضطراری ائتلاف می افتد، ناگهان خزانه پنهانی از متکی و دوستی کشف می شود و بخاطر مدد رساندن به همدیگر می شتابید. بوسیله جای خلق رژیمی نظارتی می قابلیت متکی انسان به دانش و مقام های دولتی و رسانه ها را بازسازی کرد. هنوز چندان دیر نیست و قطعا باید از فن شناسی های جدید هم کاربرد کنیم؛ ولی این تکنولوژی باید به اراده توانمندسازی شهروندان به امر خمود شود. کاملا موافق آن هستم که دمای بدن و فشارخونم تخمین می شود؛ اما این داده نباید بوسیله ترانه ایجاد حاکمیت مطلقه به امر گرفته شود؛ بلکه این اطلاعات باید من را قادر کند تصمیمات انحصاری آگاهانه لطافت بگیرم و همچنین حکومت را برای تصمیماتش پاسخ گو نگه دارد.
اگر بتوانم شرایط خود را ۲۴ ساعته پایش کنم، خیر تنها خواهم فهمید به تهدیدی برای مصونیت دیگران تبدیل شده ام خواه نه؛ بلکه قاعده های مرتبط با صلح و صفا خود را معارفه می کنم و اگر بتوانم به آمارهای مطمئن مسری ویروس کرونا دسترسی داشته باشم و آن ها را تفریق کنم، خواهم توانست قضاوت کنم شانس لب را می گوید و سیاست های صحیحی برای مبارزه با شیوع ویروس در پیش اندوهناک است یا نه. هرگاه مردم از نظارت واج می گویند، به خاطر داشته باشید همان تکنولوژی نظارتی که دولت ها بخاطر نظارت به خشکی امدن افراد استفاده می کنند، می تواند بوسیله وسیله ای برای بازرسی افراد بر شانس و ارگان ها تبدیل و استفاده شود.
شیوع ویروس کرونا آزمون ارشد شهروندی است و در روزهای آتی هرکدام از ما باید به داده های علمی و متخصصان بهداشت و تداوی توکل کنیم و ابهت دادن به توهم ساخت وپاخت و سیاست مداران منفت طلب را به خشکی امدن بگذاریم. چنانچه در انتخاب گزینه ی بی عیب دچار معصیت شویم، ممکن است خودمان را در حال امضای واگذاری های آزادی های عزیزمان به دولت بیابیم؛ درحالی که تصور می کنیم این تنها را نگاهداری از سلامتی مان است. به پروگرام ی جهانی نیاز داریم
دومین غرض مهمی که با آن روبه رو هستیم، انتخاب میان انزوای ملی و انسجام جهانی است. شیوع کرونا و پیامدهای هیاهو اقتصادی ناشی از آن روانی ای جهانی هستند و عزب راه مؤثر برای محلول آن ها همکاری جهانی است. تنها سیاق مؤثر برای محلول نزاع جهانی همکاری جهانی است
در اولین و بنیانی ترین گام بخاطر مقابله با ویروس، به اشتراک گذاری جهانی معلومات نیاز داریم. این بزرگ ترین برتری انسان ها درمقایسه با ویروس ها است. یک ویروس کرونا در چین و یک ویروس کرونا درون ایالات متحده نمی توانند درباره ی چگونگی آلوده کردن انسان ها به یکدیگر مشاوره بدهند؛ ولی کشور گره می تواند یادگیری های ارزنده ای درباره ی اصابت با ویروس کرونا به ایالات متحده بدهد. آنچه پزشک ایتالیایی بی جنبش میلان در اول روز کشف می کند، می تواند جان انسان های زیادی را خلال عصر در تهران استخلاص دهد. زمانی که نوبت انگلیس در تفویض میان دادرسی های گوناگون به تردید محذوف است، می تواند از کره ای هایی راهنمایی بگیرد که یک ماه قبل با دوراهی این چنینی روبه رو شده بودند. روی هم رفته برای تحقق این طور امری، به داشتن روحیه ی شریک شدن جهانی و متکی نیاز داریم.
حکومت ها باید خواستار آن باشند اطلاعاتشان را شفاف با یکدیگر به وجه اشتراک مجله بگذارند و به دنبال کسب راهکار از یکدیگر باشند و درعین حال، به داده ها و راهکارهای کسب شده اعتماد کنند. نیز بخاطر تولید و توزیع برگ پزشکی، به اختصاص کیت آزمایش و دستگاه های تنفسی، به تلاشی جهانی احتیاج داریم. بوسیله جای آنکه هر ناحیه بوسیله شیوه ی داخلی ارتکاب کند و تجهیزات به مشت آورده را احتکار کند، جدیت هماهنگ جهانی می تواند بوسیله تولید تجهیزات پیشدستی کردن چشمگیری دهد و تجهیزات نجات بخش عادلانه تر توزیع شود. همان رویه که در زمان جنگ کشورها صنایع مهمی را بوسیله لباس ملی می سازند، مبارزه ی انسان ها علیه ویروس کرونا ممکن است ما را بوسیله سمت «بشری کردن» شیار های تولید حیاتی سوق دهد. کشوری ثروتمند با تعداد ابتلای اندک، باید متمایل باشد تجهیزات گران بها را به کشوری فقیرتر با موارد ابتلای فراوان ارسال کند و این تکیه گاه را داشته باشد که چنانچه روزی خودش بوسیله کمک نیاز داشته باشد، کشورهای دیگر به یاری او خواهند شتافت.
همچنین، ممکن است برای ایجاد جمعیتی از کادرپزشکی به تلاش جهانی مشابهی نیازمند باشیم. کشورهایی که تاکنون کمتر گرفتار هستند، می توانند کادرپزشکی خود را به مناطقِ بیشتردرگیر اعزام کنند تا داخل لحظه ی نیاز، کشورهای دیگر بوسیله آن ها کمک و کادر درمان آن کشورها نیز تجربه های ارزشمندی کسب کنند. اگر در آینده سفر شیوع تبدیل کند، دستیار های جهانی می تواند همگام با تغییر خوش نویسی شیوع، از کشورهای کمتردرگیر به کشورهای بیشتردرگیری تحول جهت دهد.
درون حوزه ی اقتصادی نیز نیاز بوسیله شریک جهانی به شدت بنیانی است. ازآنجاکه قناعت و زنجیره های تأمین منابع ماهیت جهانی دارد، چنانچه هر دولت فقط به حل مسائل خود بدون درنظرگرفتن سایرین بپردازد، پیامد آن آشوب و هیاهو های عمیق تر خواهد بود. هرچه سریع تر به دستور کار ی جهانی برای ایفا کردن حاجت داریم.
یکی دیگر از نیازها، چسبیدگی به اصلاح جهانی کنار قانون مسئله ی جهانگردی است. فسخ تمامی سفرهای بین المللی برای ماه ها، مشکلات زیادی در پی خواهد داشت و در روند مبارزه علیه ویروس کرونا وقفه ابداع خواهد کرد. کشورها برای مهیا آوردن وضعیتی حداقلی که تعدادی از مسافران ضروری نظیر دانشمندان، پزشکان، خبرنگاران، سیاست مداران و بازرگانان بتوانند سفر کنند، به انبازی پرسنل احتیاج دارند. با الحاق به توافقی جهانی که داخل آن ناحیه مبدأ مسافران غربالگری اولیه می کند، این کار امکان پذیر است. اگر بدانید عزب مسافرانی اذن دارند در هواپیما حضور یابند که به دقت غربال شده اند، اشتیاق شما برای پذیرفتن آن افراد در کشورتان بیشتر خواهد بود.
متأسفانه درحال حاضر کشورها بوسیله ندرت این کارها را انجام می دهند و رخوتی اجتماعی گریبان جامعه ی جهانی را گرفته است. به دیدن می رسد داخل میان رهبران جهان، هیچ فرد بالغی وجود ندارد. هفته ها قبل مقصود برگزاری کنفرانس اضطراری برای دستیابی به پروگرام ی عملیاتی مشترک انتظار می رفت؛ اما رهبران دسته هفت فقط به برگزاری کنفرانسی ویدئویی اکتفا کردند که آن هم نتیجه ای نداشت.
در جنگ های جهانی گذشته، مانند بحران اقتصادی سال ۲۰۰۸ و شیوع ابولا در سال ۲۰۱۴، سرزمین ایالات متحده آمریکا در نقش رهبری جهانی داخل دیدن گرفته می شد؛ ولی شانس فعلی آمریکا نقش رهبری را واگذار کرده است. دونالد ترامپ زیاد واضح و فاش بیان کرده است که به عظمت آمریکا بسیار بیشتر از آینده ی جامعه ی بشری بزرگی می دهد.
این حکومت تا اینکه نزدیک ترین متحدان خود را مختار کرده است. هنگامی که آمریکا تمامی پروازها از انجمن ی اروپا را لغو می کرد، حتی به خویشتن زحمت نداد از قبل هشداری به اتحادیه ی اروپا بدهد و بدون مشورت این تصمیم تندوتیز را اتخاذ کرد. فرمانروایی فعلی با ارسال پیشنهاد تقریبا یک میلیارد دلاری به یکی از مشارکت های داروسازی آلمانی به منظور ابتیاع ضایع انحصار تولید واکسن کووید ۱۹، جنجال بزرگی در آلمان به پا کرد. تا اینکه چنانچه روزی حکومت فعلی طرز ی خود را تغییر دهد و با دستور کار ی جهانی همگام شود، تعداد کمی از رهبری پیروی می کنند که هرگز مسئولیت نمی پذیرد و هرگز اشتباه های خود را گردن نمی گیرد و به طورکلی دنبال آن است که تمامی احترام موافقت را خبردار خود و در حقیقت حال، تمامی قدح ها را متوجه دیگران درنگ.
اگر جای خالی آمریکا را دیگر کشورها پُر نکنند، متوقف کردن روند شیوع سخت زیرفون خواهد شد و پیامد آن مسموم شدن روابط بین المللی برای سال های متوالی است. با این حال، هر هیاهو فرصت است و باید امیدوار باشیم عالمگیر بلای ناگهانی کنونی بشر را هوشیار آن کند که بود تفرقه ی جهانی چه ضررهای جبران ناپذیری دارد.
بشر حالا محکوم به انتخاب است. آیا تفرقه ی جهانی شدت خواهد یافت خواه بشر خوش نویسی انسجام جهانی را گزینش می کند؟ اگر تفرق را تفویض کنیم، خیر تنها کنترل هیاهو کنونی سخت تر و طولانی تر می شود؛ بلکه اتفافات بدتری نیز تو آینده قیافه خواهد داد. چنانچه انسجام جهانی را برگزینی کنیم، در مبارزه دشت ویروس کرونا پیروز می شویم. درحقیقت، این پیروزی ای ثمر تمامی بیماری های مسری و متشنج هایی است که مقدور است بشر را داخل قرن بیست ویکم ترساندن نرم.
مؤخره: امیدواریم جهان زننده پر حرارت از این اغتشاش گذر کند و روزهای خوش بوسیله سرزمینمان برگردد. بوسیله برهان محتوای خاص این مقاله و دیدن نگارنده، تمامی عکس ها سیاه وسفید بارگذاری شده است.بیشتر بخوانید:همگی گیری ویروس کرونا در ایران از نگاه آمار و ارقام [به روزرسانی: ۲۶ فروردین ۹۹]رئیس جمهور: قرضه یک میلیون تومانی به صورت مذهب الحسنه پرداخت می شود۷ نکته برای انتظام چرخه ی رویا درون دوران قرنطینهتاریخچه ی اسرارآمیز اولین ویروس کروناچگونه می توان از دوربین عرشه قرمز برای تشخیص تب استفاده کرد؟